РОНАНДА

Ин бонуи нозанин тули панҷ сол аст, ки ба таксиронӣ шуғл меварзад. Ӯ изҳор медорад, ки аз пушти ин касб, ки шуғли дӯстдоштааш аст, рӯз мегузаронад. Гарчанде дар ҳаёт шикасту рехти зиёдеро дидааст, сабру таҳаммулпазириро пеша намуда дар нишебу фарози зиндагӣ комёбу саодатёр гардидааст.

Комиламоҳ Қурбонова дар оилаи коргар ба дунё омадааст. Дар байни чор духтару се пи- сар фарзанди сеюм аст. Падараш корманди комбинати хизмати маишии шаҳри Кӯлоб ва модараш хонашин буданд.

Аз кӯдакӣ бо чусту чолокӣ аз дигарон фарқ мекарду бештар ба корҳои бачагона майл дошт. Ҳамеша дучархаи додаронашро савор мешуд. Ҳангоме ки бародари калониаш мошини тамғаи «Москвич» харид, Комиламоҳ аз чашми хонадон пинҳонӣ дугонаҳояшро савор карда, мошин меронд. Падар дар симои духтараш ҷавони ғаюру диловарро медид.

Замони мактабхонӣ дар як ҳафта як бор, рӯзҳои душанбе, барои касбомӯзӣ ба дигар мактаб мерафтем. Қиблагоҳ пурсиданд, ки ту чӣ касбро интихоб намудӣ, гуфтам: «Алоқачӣ». Падарам гуфтанд, ки ту бояд ронанда бошӣ. Шояд падарам ҳамон замон мошиндӯстдории манро дарк намуда буд, - ёд кард Комиламоҳ Қурбонова.

Мавсуф пас аз хатми мактаби миёнаи №5 ҳуҷҷатҳояшро ба факултаи физика ва мате- матикаи Институти давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдулло Рӯдакӣ супурд. Бо вуҷуди аз комиссияи мандатӣ нагузаштан, ноумед нашуд. Дар Бонки сохтмонии шаҳри Кӯлоб ҳамчун телетайпчӣкорманди дастгоҳи чопи телеграфӣ ба фаъолият пардохт. Муддати ду сол кор кард. Сипас, курси кӯтоҳмуддати фурӯшандагиро ба итмом расонда, дар «Военторг»- и  шаҳри Кӯлоб ба кор пардохт. Соли 1989 бо Саидислом Сафаров издивоҷ намуда ба ноҳияи Восеъ омад.

Духтари калониам сесола буду писарчаам дар даст ба Душанбе кӯч бастем. Азбаски дӯхтанро низ балад будам, куртаҳои занонаро фармоиш мегирифтаму то аз кор омадани шавҳарам, дӯзандагӣ мекардам. Бо ҳамин минвол боз соҳиби ду писар шудем. Соли 1999 шавҳарам аз дасти нохалафе кушта шуду парастории чор кӯдаки хурдсол бар зиммаам афтод, - изҳор намуд Комиламоҳ.

Барои камол ёфтани фарзандон ва шароити мусоид фароҳам овардан саъй мекард. Фарзандон, ки пайванди ҷонаш ҳисоб меёфтанд, бо заҳмати шабонарӯзӣ тавонист онҳоро хононда соҳибмаълумот намояд.

Замоне, ки писари хурдиаш Аминҷон донишҷӯйи Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи М. Осимӣ буд, тасмим гирифт, ки аз маблағҳои ҷамъоварда барояш мошин бихарад, то ӯ вақтҳои бекорӣ ҳам ниёзи худу оиларо барорад. Мошинеро харида ба ширкати «Як таксӣ» дохил намуд. Вақте ки ҳамаи ҳуҷҷатҳоро пешниҳод намуданд, маълум гардид, ки таҷрибаи ронандагии писараш кофӣ несту мошин ронданаш ғайриимкон аст. Аз ҳамин сабаб, худ паси чанбарак нишаст.

Ҳангоме ки мошинҳои сабз, яъне электромобил ба истифода дода шуд, аввал муддати ҳафт моҳ таксии 90–90-ро ба иҷора гирифтем. Сипас, ба хулосае омадем, ки аз бонк маблағ қарз гирифта, мошин харида ба ширкати 70–00 пайваст шавем. Дар як шабонарӯз ба ширкат 100 сомонӣ маблағ месупорем. Ҳамчунин, барномаи махсусеро насб намудаем, ки ба воситаи он маблағи муштарӣ ҳисоб мешавад. Дар як шабонарӯз як бор, ба маблағи 80–85 сомонӣ мошини барқиро бо барқ пур мекунем. Таъмири мошин низ вазифаи ронанда мебошад. Коро аз субҳи содиқ оғоз намуда, то поси шаб давом медиҳам. Чанд муштарии доимӣ низ дорем, ки онҳоро аз хона то ҷойи зарурӣ ва аз он ҷо ба манзил мерасонам. Аз тамоми корҳоеро, ки анҷом додаам, бештар бароям ронандагӣ писанд асту ба ин пеша шавқи беандоза дорам, - мегӯяд бонуи ронанда.

Марги нобаҳангоми писари 22-солааш Шаҳриёр, ки оиладор буду соҳиби ду писараки дӯстрӯ, баъд аз ҷарроҳии дил, барои модар имтиҳони навбатӣ гардид. Писаронашро, ки дар зиндагӣ такягоҳу мутаккояш мешумурд, аз даст додани якеи онҳо барояш сахт ғалтид. Вале ба хотири духтараш Муҳайё ва писаронаш Рамзиё- ру Аминҷон ба тақдир тан дода, зиндагиашро пеш мебарад.

-Сари чанбараки мошин нишастан пас, ме- хостам роҳ ҳеҷ тамом нашавад. Бо мусофирон то ҷойи зарурӣ бурдан ҳамсуҳбат мешудаму бо ҳамин васила ғами дил мебаровардам. Ҳамзамон, дар фурсати муносиб аз ҳоли духтару модар, апаву хоҳарам низ хабар мегирам. Дар вақтҳои холигӣ барои болидаруҳ намудани наздиконам онҳоро ба сайр мебарорам,- гуфт бонуи мусофиркаш.

Чанд сол пеш касби таксирониро мардона меҳисобиданду онро ба занон авло намедонистанд, аммо солҳои охир шумораи занони таксирон зиёд шудааст. Бархе аз мусофирон, ба хотири бо эҳтиёт рондани занон, мошинҳои онҳоро интихоб мекунанд.

Вақти рондани мошин амнияти мусофирро аввалиндараҷа мешуморам ва мекӯшам мизоҷонро то ҷойи дилхоҳ сиҳату саломат бирасонам.

Ба фикраш, аз ин касб баракат ёфтаасту маблағаш ҳалол асту кори хизматрасонӣ бошад, барояш муқаддас. Аз он ифтихорманд аст, ки маҳз ба шарофати соҳибистиқлолии кишвар ва сулҳу оромӣ, занон низ метавонанд баробари мардон дар дилхоҳ пеша фаъолият намоянд.

Бо ҳусну малоҳати табиӣ ва либоси миллӣ ан- гуштнамост. Вай бо мусофирон бо нармгуфторию ширинзабонӣ муомила мекунад.

- Бо мизоҷон муносибати хуб намуда, чеҳраи кушод ва одобу рафтори намунавӣ бояд дошта бошем. Дар навбати худ, мусофирон низ ба мо мисли модару апаву хоҳар рафтор менамоянд. Ҷое мешавад, ки маблағро аз будаш зиёдтар медиҳанд. Барои камбуди маблағ ягон бор бо мусофир даъво намекунем. Аз мошин болидаруҳ фуромадани мусофирро вазифаи аввалиндараҷаам меҳисобам,- зикр кард Комиламоҳ Қурбонова.

Дар баробари зебо нигоҳ доштани симои худ, ҳамчунин, мекӯшад то берун ва дохили мошинашро ҳамеша тоза нигоҳ дорад.

Покизаву озода нигоҳ доштани гирду атроф, манзили зист ё коргоҳ вазифаи ҳар як зан аст. Зеро тамиз ва тоза нигоҳ доштан низ яке аз амалҳои неки инсонӣ ба шумор меравад. Кӯшиш менамоям, ки мошинамро ҳамеша тозаву озода ва хушбӯй нигоҳ дорам, то табъи мусофирон хира на- гардад. Модарам зани хеле сахтгир буданд, духтарони оиларо маҷбур менамуд, ки ҳама корро ёд гиранд. Вақте ки дар хонаамон ягон тӯю маърака мешавад, ҳеҷ гоҳ аз берун одам намеорем. Худам нону кулча, чапотиву хӯрокро омода мекунам. Бо дастони худам ба духтару келину набераву назди- кон чакани дастии кӯлобӣ омода менамоям. Аз уҳдаи қаламзанӣ низ ба хубӣ мебароям, - иброз дошт ин зани матинирода…

Замоне бо кино низ пайвастагӣ дошт. Ба ӯ муяссар гашт, ки бо коргардони муваффақи тоҷик Муҳаббат Сатторӣ ҳамкорӣ намояд.

Бо Муҳаббат риштаи хешутаборӣ доштем. Ҳангоме ки маро барои ронандагӣ таклиф намуд, пешниҳодро пазируфтам. Зани бисёр оқила, донишманду сахидаст буд. Шукр мегӯям, ки бо чунин бонуи ҳунарвар фаъолият намудаам ва бисёр чизҳоро аз ӯ омӯхтаам. Ҳини банаворгирии филми ҳунарии «Пайванди шикаста», «Афсонаи хоб», «Падруду пайғом» ва «Заррандуд» ба ман муяссар гашт, ки аз тамоми минтақаҳои зебоманзари Тоҷикистон дидан намоям. Баъзан мешуд, ки дар саҳнаҳои кӯтоҳ низ нақш мебозидам,- афзуд бону.

Феълан, шукрона аз кишвари ободу зебо намуда, ба модарон мегӯяд, ки дар ҳама ҳолат бояд сабуру ба оянда некбин бошанд.

                                      Мадина БАЛАҶОНОВА