Шакаршикан

Модар

Танҳо, ягона ҳамнафасам, ёру ёварам,

Ҳастӣтуву муҳаббату ишқ аст боварам.

Ғам хӯрда хуни дил шудаӣ баҳри ман, дареғ

Номи ту менависаму сурх аст дафтарам.

Вақте ки нест модари ман, ҷояш Офтоб

Дасти навозише бикашад нарм бар сарам.

Дар боз буду дар пас дар интизори ман,

Дур аз ту ҳар куҷо, ки равам дар паси дарам.

Он қадр номи ман ба лабонаш нишаста аст

Номи маро гирифта садо карда хоҳарам.

Ин осмон тиҳист, агар Офтоб нест

Холистам бидуни Хуршед – модарам!

Ҷавонӣ

Чист ҷавонӣ, сару дил бохтан,

Хешу ҷаҳонро ҳама бишнохтан.

Хор дар айёми баҳорон гул аст,

Сарв шудан, то ба фалак тохтан.

Баҳри ҳамин ишқ, ҳамин ҷовидон,

Хешу ҷаҳонро ҳама пардохтан.

Ишқ – ҳама чиз, ҳама чиз – ишқ,

Хеш дар ин дилкада андохтан.

Амри ҷавонӣ ба ҷавонон якест:

Сохтану сохтану сохтан!

                                              ***

Гаҳе, ки як ғазали ошиқона мехонӣ,

Сухан гулест, ки бар зеҳни ман бияфшонӣ.

Дилам иҷора барои касе набудаву нест,

Туӣ, туӣ, ки дар ӯ ҷовидона мемонӣ.

Ту омадиву ҳавои ту тоза кард дилам,

Шудам ба мисли дарахтони баъдиборонӣ.

Кӣ фаҳми ботини гул мекунад чу гулпаравар?!

Даруни синаи ман чист, як ту медонӣ!

Намедиҳам ба ду дунё, туро, азизи дилам,

Туро ба қисмати ман доштанд арзонӣ.

Ҳар он чӣ туҳфа шуд аз дӯст, арзише дорад,

Туӣ, ки гашта насибам зи лутфи яздонӣ.

                                                ***

 Хун дар ҳама рагҳоям ҷорист, барои ту,

 Ҷорист ба рагҳоям бе ист, барои ту.

 Шоир ба ҷуз аз шеъре чизи дигаре дорад?

 Шеъре, ки сурудам ман идист барои ту.

 Он лаб, лаби тар аз ту, як шеъри таре аз ман

 Кофист барои ман, кофист барои ту.

 Худро битаконидам, чун хонатакониҳо,

 Холист вуҷуди ман, орист, барои ту.

 Чун об зи сар бигзашт, он рӯз ту мефаҳмӣ

 Як шоири девона мезист, барои ту.

 Зан

 Зи як олола гулшан мешукуфад,

 Зи як гӯгирд гулхан мешукуфад.

 Ҳама дунё саросар сабз гардад,

 Даме, ки хандаи зан мешукуфад.

                                                    Насимбек Қурбонзода